W czasach Internetów popularność ma tysiące imion i może ją zapewnić nawet najbardziej, zdawałoby się, „niepopularna” działalność. Widać to najlepiej po awangardowych artystach, którzy jeszcze dwie dekady temu stanowili obiekt westchnień zaledwie grupy wtajemniczonych fanów, dziś zaś urastają do rangi mainstreamowych bogów. Przykład pierwszy z brzegu? Swans – przypomnijmy: gwiazda tegorocznego Open’era. Kiedyś nie do pomyślenia. Podobnie jak popularność czegoś takiego…
experimental
Kiedy po raz kolejny okazało się, że jakiś przeklęty idiota dał założyć sobie podsłuch w telefonie, ponownie musieliśmy wiać. Nawet nie zacierając śladów, pobiegliśmy do naszego vana i z piskiem opon ruszyliśmy przed siebie. Jak długo będziemy musieli uciekać? Kiedy dowiemy się, o co w tym wszystkim, do jasnej cholery, chodzi? Soczysty fiolet mijanych przez nas lawendowych pól nieco ukoił…
Skoro już udało mi się wreszcie zacząć o Coilu, trzeba iść za ciosem. Tym razem jednak zajmę się czymś z twórczości „okołocoilowej”, nie zaś z przepastnej, właściwej dyskografii brytyjskich dźwiękowych szamanów. Gdy zmarł John Balance, nie było wątpliwości, że to już koniec Coila. Jednak drugi stały element duetu, Peter „Sleazy” Christopherson, nie zamierzał wycofywać się z muzyki. Jeszcze przed wydaniem „Ape…
Ostatnio pisałem o tym, jak to mi nie pasują retro wave’y do zimy, więc dziś zajmę się czymś, co mi do aktualnej pory roku pasuje idealnie. Najwyższa pora na kolejną lekcję witch house’u, tym razem już dla nieco bardziej zaawansowanych. Opisywana składanka to kolekcja 16 utworów autorstwa artystów związanych (w większości) z wytwórnią Phantasma Disques. Jeśli nie wiesz, co to Phantasma Disques,…
Po raz kolejny spełniam jeden z zamysłów, które trwały przy mnie od początków istnienia tego bloga, w tym przypadku nie miałem jednak nawet okazji na złożenie jakichś obietnic. Nie wiem, jak to się stało, że dopiero grubo ponad rok po wystartowaniu z Jeszcze tego nie słyszałeś poruszam temat Coila. Coil to dla mnie coś absolutnie wyjątkowego. Powiedzieć, że to „ulubiony…
Diane, jest środek nocy, leżę w łóżku w moim pokoju w The Great Northern. Materac jest twardy, ale wygodny, utrzymuje ciało na odpowiednim poziomie, nie mam nieprzyjemnego poczucia zapadania się, które tak często występuje w hotelowych łóżkach. Prawdopodobnie jest to spowodowane tym, że moje obecne łóżko nie zostało jeszcze w bezecny sposób wyeksploatowane przez gości The Great Northern, co umożliwia…
Pisząc ten tekst czuję się jak jakiś cesarz albo król (choć osobiście wolę tytuł cesarza – królów jest nadal pod dostatkiem, a cesarz tylko jeden…). Zapytacie dlaczego? Jeden z Czytelników zapytał właśnie o debiut amerykańskiej formacji 3TEETH. Jako fan muzyki industrialno-eksperymentalnej doszedłem do wniosku, iż nie należy człowieka zostawiać w potrzebie i trzeba spełnić dobry uczynek, pisząc o nim tekst. W…
Swans to jeden z zespołów goszczących na mojej liście „do zobaczenia na żywo przed śmiercią albo rozpadem zespołu/mnie/łotewer”. Tak się miło złożyło, że w tym roku łaskawy Michael Gira ogłosił trzydniową trasę po naszym pięknym kraju kwitnącej cebuli. Dodatkowo okazało się, że jeden z tych koncertów odbędzie się w moim mieście. I oto jestem. A w zasadzie byłem. Byłem, widziałem, słyszałem, ogłuchłem, umarłem….
Pamiętacie, jak niedawno pisałem o Mansun? The Cooper Temple Clause to w sumie podobna kapela. Tak jak Mansuni w czasach powszechnych zachwytów nad britpopem zaproponowali jego szaloną, progresywną odmianę, tak Cooperzy zrobili coś podobnego w czasach rozkwitu new rock revolution. Obie kapele wydały po trzy albumy, w obu przypadkach drugi – wydany już rok po debiucie – był zdecydowanie najlepszy, a…