Zaczynam ten tekst trzeci raz, bo wyraźnie mam z tą płytą problem. Może nie tyle z płytą, co z jej wykonawcą, a konkretnie: z Maćkiem Maleńczukiem. No bo wypadałoby zrobić o nim jakiś wstęp, mimo że każdy Polak doskonale wie o kim mowa. A tu mam twardy orzech do zgryzienia. Z jednej strony szacunek i respekt (jak śpiewał jego niegdysiejszy kolega,…
experimental
Moi mili zgromadzeni na tej stronie, zbierzcie się razem, gdyż ONI wrócili. I nie, nie bójcie się niczego, niech bojaźń Wasze serca opuści, pozostawiając miejsce na odwagę i siłę. Gdyż zaprawdę powiadam Wam, warto. Warto otworzyć swe wnętrze na muzykę duszy, która to była wręcz wyczekiwana przez mą osobę niczym potępienie tudzież inne dostojeństwo. Nie lękajcie się, ludzie o dobrym…
Ten tekst miał powstawać w zupełnie innej atmosferze. Miał zazębiać się z naszą relacją z Avant Art Festival, tak jak występ The Haxan Cloak miał stanowić ukoronowanie ostatniej nocy festiwalu. Niestety, do koncertu nie doszło: Bobby Krlic odwołał dwa tygodnie wcześniej ten oraz trzy inne występy. Lepiej w ten sposób niż trzy godziny przed planowanym wyjściem na scenę – jak zdarzyło…
Wrocław: miasto oczekiwań. Oczekuj godzinę po stłuczce autobusu, żeby przypadkiem nie przyjechać według planowego czasu. Zamów podwójne espresso, czekaj na nie 10 minut. Zamów latte, czekaj na nią kolejne dziesięć minut, tylko po to, żeby dowiedzieć się, że brzęczyk jest zepsuty i bez interwencji byś się tej kawy w ogóle nie doczekał. Czekaj na burgery… Dobra, nieważne. O tych zawiedzionych oczekiwaniach…
Britpop to przede wszystkim niezobowiązujące, postbeatlesowskie pioseneczki. Wiemy. W połowie lat dziewięćdziesiątych Blur śpiewał sobie o tym, że zawsze powinieneś mieć kogoś, kogo będziesz darzył prawdziwym uczuciem, Suede przekonywali, że są świniami, a Oasis… Chyba nie ma nawet co wspominać, bo do dziś każda szanująca się stacja radiowa ma na swojej playliście „Wonderwall”. Ale w 1997 roku wszyscy już się tym zaczynali nudzić. Nawet…
Spóźniłem się. Gdybym napisał o tej płycie rok temu, gdyby był to pierwszy tekst na tym blogu (zamiast recenzji „Playback” SSQ), to nawet pasowałby do uznawanej przez nas formuły. Ale jest już wrzesień 2014, a nie 2013, Slowdive zdążyli się w styczniu reaktywować. Pamiętam, jak pisałem o tym na naszym fejsiku i ktoś przewidywał, że pewnie zagrają na Off Festival –…
Więcej o Jakubie Noxie Ambroziaku w naszej recenzji płyty „Mikrokosmos”. Na „Mikrokosmosie”, jak i na wcześniejszym „Dark Side of the Sun”, zaczarował mnie artwork. Jak duży wpływ masz na wygląd okładek? Wszystko opiera się na Twoich pomysłach, realizowanych przez artystów czy dajesz im wolną rękę? To zależy – okładka do '”Atom” EP to pomysł rso196 i nawiązuje bardzo mocno do tytułu….
Dawno, dawno temu… A nie, wróć, to nie tutaj – nie tak dawno temu, podczas rozmowy z naszym Ojcem Dyrektorem, którego miłosierdzie tak ogromne pozwala nam na codzienne ogrzewanie się w blasku jego świetności, zapytałem go wprost: ,,O czym mam napisać następnym razem?”. Mistrz mój zaś po chwili zadumy odpowiedział ze stoickim spokojem: ,,O czymś japońskim lub dziwnym.” Doszedłem do…
Richard D. James – człowiek o tysiącu twarzy, gwałciciel mózgów oraz prekursor IDM-u znany szerzej jako Aphex Twin. Na koncie ma pięć albumów i masę projektów pobocznych. Czemu przybliżam sylwetkę właśnie tego osobnika? Ano dlatego, że właśnie wydał swój kolejny album po 13 latach milczenia. Zapowiedź „Syro” spotkała się z podobnymi wypiekami na twarzy i 69 orgazmami fanów i fanek jak…