Niby fajnie jest dostać nową płytę ulubionego artysty, na której słyszymy tylko więcej tego, za co go tak uwielbiamy. Tą drogą nie można jednak daleko zajechać: prędzej czy później kończą się pomysły, formuła się wyczerpuje, a i szacunek dla tego czy innego muzyka tylko spada, bo ciągle próbuje tych samych sztuczek. Z kolei z eksperymentami nigdy nie wiadomo: bardzo łatwo…
płyty
Kiedy ktoś oferuje coś za darmo, na ogół spotyka się z naszymi podejrzeniami. Jak to? Przecież w życiu nie ma nic za darmo, zawsze tkwi jakiś kruczek. W wielu przypadkach faktycznie nie należy ufać takim okazjom – pół „darmowego” Internetu wyłudza dziś np. w zamian za wartościowe usługi nasze najbardziej newralgiczne dane. Z drugiej strony to, co za darmo, kojarzy…
W przerwach między słuchaniem szatańskiego dark electro, folk metalu zza granic Uralu i Blutengela zdarzają się momenty, kiedy moja dusza i powykręcany niczym węzeł gordyjski gust muzyczny domaga się odpoczynku i chwili spokoju. Wtedy zwykły ludź bądź nie-ludź mógłby rzec, że to dziwne, ale zadajcie sobie pytanie – czy aby na pewno? Czy wy też nie potrzebujecie chwili oddechu, spokoju…
Kojarzycie może Hellraisera? No na pewno. Wierzę w was, moi czytelnicy, i nie zawiedźcie mnie. W którejś tam części [konkretnie w ósmej – dop. rajmund] tego jakże świetnego horroru (ale pamiętajcie – tylko pierwsza część jest warta uwagi, ew. druga [nieprawda, piątka i szóstka to zupełnie nowe, świeże podejście – dop. rajmund]) pojawiła się idea www.hellworld.com – internetowej gry, która…
Jak już z pewnością wiecie, często zdarza się, że dobieram na tym blogu kolejne płyty według konkretnego klucza. Obok moich ulubionych producentów, najczęstszym takim kluczem są wyraziste labele. I tak po ogarnięciu najważniejszych artystów Tympanik Audio, kilkukrotnym wspomnieniu Ultimae Records, powoli będziemy przechodzić do nazwy absolutnie kultowej: Cold Meat Industry. Gdy na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych wszystkie gotyki i…
Andy LaPlegua – o tym Norwegu zostało powiedziane na tej stronie już prawie wszystko. No właśnie, prawie. Znacie go od dwóch stron (Combichrist i Icon of Coil). Pora przedstawić wam jego trzecią twarz (których w sumie jest… pięć, ale wątpię, aby opłacało się przybliżać wam twórczość pozostałych dwóch) – przez wielu uważaną za tę drugą „prawdziwą” twarz, o której w innych…
Dobra, ludeczkowie moi kochani. Tak sobie pomyślałem: a co gdyby zrobić miesiąc tekstów z niemiecką twórczością? Taka inicjatywa byłaby całkiem niegłupia, zwłaszcza że jeżeli mówimy o kapelach tudzież projektach ze sceny znanej wszem i wobec jako „dark independent”. Niestety, ten jakże genialny i diaboliczny plan miał już na początku jedną, dość wyraźną skazę, a mianowicie – Schwarz Stein. Mimo niemieckiej…
Gavin Friday to irlandzki wokalista, którego możecie przede wszystkim kojarzyć z postpunkowego The Virgin Prunes. Maczał palce przy wielu soundtrackach (w tym do filmów swojego rodaka, Jima Sheridana), jest również malarzem i dobrym kumplem Bono. Skłamałbym jednak, pisząc że to jego nietuzinkowa osoba jest głównym powodem, dla którego zainteresowałem się dzisiejszą propozycją. „Shag Tobacco” to jedna z tych dziwnych płyt, które…
Jestem po prostu oburzony i niesamowicie poirytowany! No to jest po prostu skandal, bo takich rzeczy się nie robi – nie wiem, jakim trzeba być zwyrolem, aby do tego dopuścić! Do czego? Już odpowiadam na pytanie – chodzi o… żelki. Ale nie zwykłe żelki, a takie w tabliczce czekolady. Zauważyłem właśnie ten twór – kolorowe elementy w mleczno-kakaowej otoczce zawsze…