Goth ist tot. Jest martwy niczym Bela Lugosi – and no one cares. Spośród jego dawnych twórców ci, co mieli odrobinę klasy, pokończyli kariery lata temu, ograniczyli je do koncertowania albo po prostu poumierali. Ci uparci poszli w tak zwaną „techniawkę” i inne parkietowe łupanki. W drugiej dekadzie XXI wieku jeśli ktoś przejawia w swojej twórczości umiłowanie do mroku, będzie się skrywał…
dark wave
Charakterystyczny, „gwizdany” motyw z serialu „Z Archiwum X” to prawdopodobnie jedna z najłatwiej rozpoznawalnych czołówek w historii. Podobnie jak serial osiągnęła kultowy status i jest w mig kojarzona z wszelkimi zjawiskami paranormalnymi. Swego czasu podbijała nawet listy przebojów niczym zwyczajna singlowa piosenka. Tym bardziej więc dziwi fakt, że przez tyle lat nie było na rynku porządnego, należycie opracowanego soundtracku z…
Są pewne kraje w Europie, do których nie pałam jakąś wielką sympatią. Na przykład Niemcy, ale to nie przez wzgląd na kwestie historyczne, lecz prędzej urodę (a raczej jej brak) ich kobiet oraz ten język, ten przepiękny i cudowny język, którym można by wiercić w betonie. Są kraje, do których nic nie mam i za bardzo mnie nie obchodzą – ich…
„One of the most evil, hellish soundtracks ever. It’s like being inside a psychopath’s head while being in hell at the same time.” „Jeden z najbardziej złowrogich, piekielnych soundtracków, jakie kiedykolwiek powstały. To jak być w głowie psychopaty, będąc jednocześnie w Piekle.” (komentarz SinisterSkip na YouTubie) Kiedy w 1996 roku Trent Reznor — jak wiecie, lider i frontman Nine Inch…
Diane, jest środek nocy, leżę w łóżku w moim pokoju w The Great Northern. Materac jest twardy, ale wygodny, utrzymuje ciało na odpowiednim poziomie, nie mam nieprzyjemnego poczucia zapadania się, które tak często występuje w hotelowych łóżkach. Prawdopodobnie jest to spowodowane tym, że moje obecne łóżko nie zostało jeszcze w bezecny sposób wyeksploatowane przez gości The Great Northern, co umożliwia…
Kanadyjskie The Birthday Massacre błyskawicznie wyrobiło swój unikatowy, charakterystyczny styl na pierwszych dwóch płytach i konsekwentnie realizuje go już od piętnastu lat. To dalej chwytliwe połączenie ejtisowych syntezatorów, metalowych gitar i wszechstronnego wokalu Chibi, która od dziecięcego lalania potrafi płynnie przejść przez uwodzicielskie szepty aż do charczenia z pogranicza growlu. „Superstition” to kolejna płyta w ich dyskografii, którą wyprodukował Dave Ogilvie, zdobi…
Zaraz minie rok, odkąd w recenzji debiutu The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble obiecałem Wam, że wrócę do darkjazzu i opowiem Wam o Bohren & der Club of Gore. Najwyższa pora, aby słowa dotrzymać. Bohreni to czterech Niemców, którzy od 1992 roku tworzą mieszankę jazzu z ambientem, dodając do tego Black Sabbathowy doom i dziwaczne dźwięki tła. Ich kultowy debiut, „Gore Motel”, brzmi…
Ten tekst miał powstawać w zupełnie innej atmosferze. Miał zazębiać się z naszą relacją z Avant Art Festival, tak jak występ The Haxan Cloak miał stanowić ukoronowanie ostatniej nocy festiwalu. Niestety, do koncertu nie doszło: Bobby Krlic odwołał dwa tygodnie wcześniej ten oraz trzy inne występy. Lepiej w ten sposób niż trzy godziny przed planowanym wyjściem na scenę – jak zdarzyło…
Clan of Xymox, czyli legenda muzyki gotyckiej. Do klasyki gatunku wpisała się na stałe swoimi pierwszymi płytami, w tym kultową „Medusa” z 1986 roku. Gdy dowodzona przez Ronny’ego Mooringsa kapela osiągnęła szczyt klimatyczności pod skrzydłami wytwórni 4AD, skróciła nazwę do Xymox i popadła w romans z mainstreamem pod okiem mejdżersa. W 1997 roku powróciła jednak na właściwe tory świetnym krążkiem „Hidden…