Łódzka reprezentacja polskiego industrialu powróciła w 2017 roku z czwartym albumem długogrającym w swoim dorobku. Jak tym razem poradziła sobie załoga Wojciecha Króla? Zespół stresu pourazowego – według nieomylnej cioci Wikipedii – to „zaburzenie psychiczne będące formą reakcji na skrajnie stresujące wydarzenie, które przekracza zdolności danej osoby do radzenia sobie i adaptacji.” Controlled Collapse z pewnością nie ma takich problemów…
dark wave
Co jest nie tak z tymi współczesnymi gotami? Wystarczy obejrzeć „Control” Antona Corbijna, by przekonać się, w jakich mrokach beznadziejnej klasy robotniczej rodziły się niegdyś najmroczniejsze dźwięki. Czemu kolejna najpiękniejsza fala gotyku napływa znad wybrzeża Pacyfiku? Może tym razem to nie bieda i szara codzienność sprowadza artystów na łono post punku i nowej fali, a właśnie znudzenie konsumpcjonizmem, hedonistycznym materializmem…
Coil – od czego zacząć? Często słyszę to pytanie, gdy ktoś dopiero zaczyna swoją przygodę z jednym z najbardziej fascynujących doświadczeń muzycznych. Pośród setek albumów, singli i kompilacji nietrudno się zgubić. Ale od czego macie nas! Przez ostatni rok co jakiś czas przedstawiałem Wam moje ulubione albumy Coil – pora zebrać to wszystko w jedno kompleksowe zestawienie. Ciężko będzie o lepszą porę…
Niby fajnie jest dostać nową płytę ulubionego artysty, na której słyszymy tylko więcej tego, za co go tak uwielbiamy. Tą drogą nie można jednak daleko zajechać: prędzej czy później kończą się pomysły, formuła się wyczerpuje, a i szacunek dla tego czy innego muzyka tylko spada, bo ciągle próbuje tych samych sztuczek. Z kolei z eksperymentami nigdy nie wiadomo: bardzo łatwo…
W przerwach między słuchaniem szatańskiego dark electro, folk metalu zza granic Uralu i Blutengela zdarzają się momenty, kiedy moja dusza i powykręcany niczym węzeł gordyjski gust muzyczny domaga się odpoczynku i chwili spokoju. Wtedy zwykły ludź bądź nie-ludź mógłby rzec, że to dziwne, ale zadajcie sobie pytanie – czy aby na pewno? Czy wy też nie potrzebujecie chwili oddechu, spokoju…
Kojarzycie może Hellraisera? No na pewno. Wierzę w was, moi czytelnicy, i nie zawiedźcie mnie. W którejś tam części [konkretnie w ósmej – dop. rajmund] tego jakże świetnego horroru (ale pamiętajcie – tylko pierwsza część jest warta uwagi, ew. druga [nieprawda, piątka i szóstka to zupełnie nowe, świeże podejście – dop. rajmund]) pojawiła się idea www.hellworld.com – internetowej gry, która…
Jak już z pewnością wiecie, często zdarza się, że dobieram na tym blogu kolejne płyty według konkretnego klucza. Obok moich ulubionych producentów, najczęstszym takim kluczem są wyraziste labele. I tak po ogarnięciu najważniejszych artystów Tympanik Audio, kilkukrotnym wspomnieniu Ultimae Records, powoli będziemy przechodzić do nazwy absolutnie kultowej: Cold Meat Industry. Gdy na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych wszystkie gotyki i…
Dobra, ludeczkowie moi kochani. Tak sobie pomyślałem: a co gdyby zrobić miesiąc tekstów z niemiecką twórczością? Taka inicjatywa byłaby całkiem niegłupia, zwłaszcza że jeżeli mówimy o kapelach tudzież projektach ze sceny znanej wszem i wobec jako „dark independent”. Niestety, ten jakże genialny i diaboliczny plan miał już na początku jedną, dość wyraźną skazę, a mianowicie – Schwarz Stein. Mimo niemieckiej…
Ostatnio Rajmund narzekał na scenę industrial i dark independent w Polsce, a raczej jej nikłą obecność. Coś tam, gdzieś tam się powoli i mozolnie przebija, ale do jakości czy ilości, z której słyną Niemcy, USA czy niektóre z krajów skandynawskich, dużo nam brakuje. O ile w muzyce metalowej Państwo Polskie jest znane dość dobrze, szanowane jeszcze bardziej, o tyle w…