Dawno, dawno temu… A nie, wróć, to nie tutaj – nie tak dawno temu, podczas rozmowy z naszym Ojcem Dyrektorem, którego miłosierdzie tak ogromne pozwala nam na codzienne ogrzewanie się w blasku jego świetności, zapytałem go wprost: ,,O czym mam napisać następnym razem?”. Mistrz mój zaś po chwili zadumy odpowiedział ze stoickim spokojem: ,,O czymś japońskim lub dziwnym.” Doszedłem do…
wokalistki
Wiecie już na pewno – ten blog dostarczył Wam co najmniej kilku niezbitych dowodów – że jestem dziwką na wszystko, co ejtisowe, a Perturbator i Power Glove (teksty o „I am the Night” i soundtracku do „Far Cry 3: Blood Dragon”)” swego czasu totalnie zawładnęli moim muzycznym światem. Oczywiście pod ich wpływem dalej badałem tereny nurtu retro wave / modern 80s /…
Trespassers William to wymarzona pozycja dla wygłodniałych indie hipsterów. O tym dream popowym kwartecie (ale tylko z dwojgiem stałych ogniw) z południowej Kalifornii wciąż mało kto słyszał, a intryguje już samą dziwaczną nazwą (zaczerpniętą z opowiadania o Kubusiu Puchatku). Dziś pozostaje już tylko zachwycać się ich dotychczasowymi nagraniami – zespół rozwiązał się na początku 2012 roku. „Different Stars”, chronologicznie druga…
Chelsea Nikkel to ukrywająca się pod pseudonimem Princess Chelsea, urodzona w Nowej Zelandii wokalistka i pianistka. Na koncie ma udział w grupach Teen Wolf oraz The Brunettes. Wygląda i ubiera się jak 14-letnia dziewczynka, kocha stare animacje Disneya, nigdy też nie rozstaje się ze swym kotem Winstonem. Zasłuchuje się w piosenki Black Sabbath, a potomka nazwałaby Lucifer. Jeżeli jeszcze nie…
Archive, czyli ci, którzy otworzyli uszy terazrockowych zgredów i trójkowych progofili (z całym szacunkiem – been there, done that) na nieco nowocześniejsze brzmienia. Jasne, że jarałem się razem z nimi, gdy Craig Walker przez bite szesnaście minut przekonywał pełen niespotykanej wokalnej pasji, że without your love you’re tearing me apart. Płytę później przekonywałem się z radością, że ktoś ma równie bezsenne noce co ja,…
Gdy wiele lat temu kumpel zapoznawał mnie z Android Lust, zaczął z grubej rury: Bo wiesz, ta kobitka to jest taki Reznor w spódnicy. Po każdym albumie wydaje remiksówkę, a „The Dividing” to jest w ogóle taki jej „The Fragile”, posłuchaj sobie „Kingdom of One”, jakiż to jest hicior. Po latach nie wiem, czy ten kawałek to dobry numer na start….
Na wstępie: jeśli przegapiłeś (-aś) tekst poświęcony płycie „Dirty Hands”, to jest to najlepszy moment, aby to niedopatrzenie naprawić. Jest to wskazane zwłaszcza w przypadku, jeśli obca Ci dotąd była twórczość kanadyjskiego projektu Vincenta Marcone’a. Nie będę się bowiem powtarzał o jego charakterystyce czy biografii i przejdę od razu do omawiania najnowszego krążka. Krążka, na który trochę się naczekaliśmy. „A Collection…
Curve to propozycja z szufladki tych najbardziej niedocenionych. Projekt powołany do życia w 1991 roku przez wokalistkę Toni Halliday i współpracownika Eurythmics, Deana Garcię, nigdy nie mógł utrafić w swój czas. Utrzymany w stylistyce z pogranicza drugiej fali gotyku i formującej się dopiero sceny rocka industrialnego spod znaku Nine Inch Nails, wzbudził spore zainteresowanie brytyjskiej sceny niezależnej swoimi wczesnymi EP-kami (skompilowanymi później…
Nie byłoby Johnny’ego Hollowa, gdyby nie Vincent Marcone, kanadyjski artysta, którego możecie kojarzyć chociażby z okładek Jakalope czy The Birthday Massacre. Zanim jednak Marcone stał się rozpoznawalnym ilustratorem, wpadł u progu XXI wieku na pomysł zrobienia naprawdę pokręconej strony, na której będzie prezentował swoją sztukę. Strona nazywała się MyPetSkeleton (istnieje do dziś – tyle że już w zupełnie innej formie)…