Trent Reznor – lider, mózg i serce Nine Inch Nails, a od kilku lat również ceniony kompozytor ścieżek dźwiękowych do filmów Davida Finchera (dla przypomnienia: za soundtrack do „The Social Network” został nagrodzony Oscarem, a muzyka do „The Girl with the Dragon Tattoo” i „Gone Girl” wcale nie była gorsza), kończy jutro 50 lat. Wydawałoby się, że dopiero co amerykański muzyk…
nine inch nails
Wieść gminna niesie, że po skończeniu nagrań na „The Downward Spiral” Trent Reznor wcale nie miał łatwej rozmowy z nową wytwórnią. W końcu wydał całą jej kasę, a w zamian nagrał krążek bez żadnego komercyjnego potencjału. Tak przynajmniej mu się wydawało. Branżowi oficjele wybrali na etatowy przebój „Closer” z pamiętnym refrenem o rżnięciu się jak zwierzęta. Ciekawe, czy Kevin McMahon miałbym tak…
Jakoś tak się zabawnie złożyło, że industrialni producenci chętnie pracują ze swoimi żonami. Trent Reznor założył ze swoją Mariqueen How to Destroy Angels, etatowym producentem płyt Curve był mąż Toni Halliday, Alan Moulder, tymczasem Sean Beavan (najbardziej znany ze współpracy z Nine Inch Nails i Marilynem Mansonem) w 2004 roku powołał do życia 8mm ze swoją żoną, Juliette Beavan. Ta…
Od kilku lat 14 kwietnia, po zachodzie słońca otwieram czerwone wino i włączam DVD „Symphony for the Devil” z zapisem koncertu Type O Negative, aby powspominać niesamowitą postać, jaką był frontman, basista, mózg i dusza tejże kapeli: Peter Steele. Gdy pięć lat temu wiadomość o jego śmierci zalała internet, wszyscy pomyśleli, że jak to… znowu? Zespół, znany ze swego wybitnie…
Od dłuższego czasu gromadzę różne wersje muzyki z „Dooma”. Zaczęło się trochę przypadkowo, od tej oryginalnej, którą na potrzeby gry skomponował i wyprodukował Bobby Prince. Po latach poszukiwań oraz dziesiątkach googlowań znalazłem coś, co najprawdopodobniej jest oryginalnymi MIDI skonwertowanymi na mp3 (będę wiedział na pewno, jeżeli kiedykolwiek dorwę „Doom Music” z 1997 roku). Ale nie ma tego złego — przy…
Nigdy się nad tym nie zastanawiałem, ale pewnie gdyby to jakoś procentowo porównać, okazałoby się, że większość moich ulubionych polskich zespołów pochodzi z Łodzi (nie bez powodu zwanej czasem „polskim Manchesterem”). Pisałem już o NOT czy Hedone, zaczęło się to jednak znacznie wcześniej. Na przełomie lat dziewięćdziesiątych i osiemdziesiątych to, zdaje się, właśnie w Łodzi znajdował się ośrodek gotycko-nowofalowych klimatów,…
W czasach Internetów popularność ma tysiące imion i może ją zapewnić nawet najbardziej, zdawałoby się, „niepopularna” działalność. Widać to najlepiej po awangardowych artystach, którzy jeszcze dwie dekady temu stanowili obiekt westchnień zaledwie grupy wtajemniczonych fanów, dziś zaś urastają do rangi mainstreamowych bogów. Przykład pierwszy z brzegu? Swans – przypomnijmy: gwiazda tegorocznego Open’era. Kiedyś nie do pomyślenia. Podobnie jak popularność czegoś takiego…
Kiedy po raz kolejny okazało się, że jakiś przeklęty idiota dał założyć sobie podsłuch w telefonie, ponownie musieliśmy wiać. Nawet nie zacierając śladów, pobiegliśmy do naszego vana i z piskiem opon ruszyliśmy przed siebie. Jak długo będziemy musieli uciekać? Kiedy dowiemy się, o co w tym wszystkim, do jasnej cholery, chodzi? Soczysty fiolet mijanych przez nas lawendowych pól nieco ukoił…
Czasem tak mam, że zaczynam szukać czegoś, co zainteresuje mój spaczony już gust (nie tylko muzyczny). I tak oto czasem znajduję coś nietypowego i jedynego w swoim rodzaju. No bo ileż można słuchać tych wszystkich perfekcyjnie dopracowanych w pocie czoła, szlachetnie brzmiących utworów reprezentujących znane nazwiska/projekty? Można w nieskończoność, ale ja jednak tak nie potrafię i tu z odsieczą przybywają…