Po omówieniu z grubsza najważniejszych filarów dyskografii Coila – „The Ape of Naples”, „Love’s Secret Domain” i „Horse Rotorvator” – przyszła pora na dwuczęściowy cykl, który w zasadzie można nazwać kolejnym pełnym wydawnictwem po „Love’s Secret Domain” (mimo że obie płyty dzieli osiem lat). Oczywiście w tym czasie John Balance i Peter Christopherson bynajmniej nie zamknęli się w domu, by…
90s
To nie pierwsza wizyta szalonych Finów z Waltari (nie, to nie inna nazwa „The Dudesons”) na tej stronie. Jak dobrze zresztą wiedzieć powinniście, jakiś czas temu roztrząsałem się nad ich ostatnim krążkiem w osobnym tekście. Trochę głupio się przyznać, ale właśnie od niego zacząłem się wgłębiać w przeszłą twórczość tej fińskiej kapeli. Muszę powiedzieć, że nie było to coś normalnego,…
Jeśli zapytam was o największe osobowości industrialno-elektronicznych rejonów, na pewno będziecie wymieniać Reznorów, Jourgensenów, Englerów (sorry, Danny), Fulberów czy innych Meyerów. Wątpię jednak, aby ktokolwiek podał nazwisko Rodney Orpheus. A wielka szkoda, bo ten Irlandczyk jest nie tylko całkiem pomysłowym muzykiem i producentem, lecz także niedocenionym intelektualistą należącym do telemicznej organizacji Ordo Templi Orientis i specjalistą od Aleistera Crowleya. Brzmi ciekawie? A to…
No i dotarliśmy do tego momentu. Po omówieniu najważniejszych momentów w karierze Gary’ego Numana pod pretekstem krążków „The Fury”, „Metal Rhythm” i „Splinter (Songs From a Broken Mind)”, doszliśmy do płyty, od której wszystko zaczęło się na nowo: „Sacrifice”. Kiedy ostatnio opowiadałem wam o Numanie, wydał on bardzo sympatyczną, choć wciąż tkwiącą w stylistyce ejtisowego popu, płytę „Metal Rhythm”. Mimo…
Tak naprawdę ten tekst będzie dotyczył płyty „Bloodline” tylko w pewnym stopniu. Wykorzystam bowiem okazję, żeby szerzej rozpisać się o Depeche Mode i problemie Alana Wildera. Jak już możecie wiedzieć po mojej recenzji „Delta Machine”, to mój ulubiony „depesz”, tak że przynajmniej pierwszą część tego tekstu należałoby zatytułować „W obronie Alana Wildera” czy coś w tym stylu. Wilder zawsze wydawał mi…
Uwaga uwaga, Panie i Panowie, będzie hardkor. I to nie byle jaki, powiadam wam. Ale na początku przybliżę część historii pewnego Norwega o imieniu Kristian. Otóż Kristian urodził się jedenastego lutego 1973 roku w Bergen. Pochodził ze zwykłej rodziny, miał brata i chodził do szkoły. Wszystko byłoby fajne, gdyby nie to, że jego ojciec miał mocno nacjonalistyczne poglądy i wielką…
Czy znacie jakichś rumuńskich muzyków? Nie, nie zaczynajcie śpiewać „Dragostea din tei”, poważnie pytam. Czy zdajecie sobie sprawę, że jest taki człowiek, producent pochodzący z Rumunii, którego płyty (konkretnie: te, które wyprodukował) sprzedały się na całym świecie w nakładzie ponad 100 milionów egzemplarzy, z czego połowa tego to albumy jego solowego projektu? Ten ktoś to Michael Cretu. Cretu zaczął karierę…
Przychodzi taki czas w środku lata, że trzeba na chwilę odstawić wszystkie synthwave’y, dać odpocząć Duran Duran i odkurzyć dyskografię Sandry. Najlepiej począwszy od składanki „Ten on One”, na której znalazły się wszystkie największe przeboje pierwszego okresu jej kariery. Jeśli masz wątpliwości, czemu często nazywa się Sandrę europejską Madonną, ten krążek głośno ci to pokaże wraz z niezapomnianymi „In the…
Czy pamiętasz to lato w 1999…? Britney ruszyła w swoją pierwszą trasę, Backstreet Boysi wydali „Millennium”, które do dziś pozostaje jedną z najlepiej sprzedających się płyt wszech czasów, lecz biznesowi muzycznemu deptał już po piętach Napster i piracka rewolucja. Wszyscy kumple z osiedla ogrywali na Playstation Tony’ego Hawka, a bracia Wachowscy podważyli wszelki sens życia swoim „Matriksem”. O wszystkich radościach…