Zbędny wstęp dla tych, którzy nie słyszeli wcześniej o Laibachu JESZCZE TEGO NIE SŁYSZELI Jak nie słyszeliście Laibacha, to na pewno słyszeliście o Rammsteinie. I na pewno macie takiego znajomego – bo każdy się z kimś takim spotkał – który twierdzi, że Rammstein jest oryginalny, niepodrabialny i jedyny w swoim rodzaju. Jeśli wcześniej tego nie uskutecznialiście, to możecie od dziś…
avantgarde
Polska zawsze stała prog rockiem. I stoi zresztą do dziś, na co najlepszym dowodem mogą być wciąż niesłabnące sukcesy Riverside. Ale wydaje mi się, że to w latach dziewięćdziesiątych mieliśmy apogeum zainteresowania taką muzyką. To wtedy kwitły takie zespoły jak Collage, Quidam czy Lizard. Pomiędzy nimi z kolejnymi problemami i wcieleniami borykał się Abraxas, by w 1996 roku wydać wreszcie upragniony…
Była kiedyś na złym fejsbuku taka gra, w sumie chyba jedyna w miarę sensowna: SongPop. Zasady proste jak w znanym teleturnieju Roberta Janowskiego: wybieramy kategorię, zapraszamy znajomych i już po chwili tracimy do nich resztki szacunku, bo nie rozróżniają Depeche Mode od Pet Shop Boys, a The Cure kojarzy im się tylko z „Friday I’m in Love”. Pamiętam jednak, że najbardziej…
Czym jest tytułowy neoizm? Najkrócej mówiąc parodystyczną, zmyśloną doktryną filozoficzną, w której tak naprawdę chodziło tylko o stworzenie nazwy kończącej się na „-izm”. W międzyczasie jednak przerodziła się w undergroundowy ruch artystyczny. Najwygodniej będzie powołać się na słowa węgierskiego artysty-performera, Istvana Kantora, który – choć większość życia spędził w służbie neoizmu – twierdzi, że wciąż nie wie, co to tak…
Formacja Nieżywych Schabuff: bardzo dziwny zespół, który zdobył wielką popularność w latach dziewięćdziesiątych (supportowali nawet Michaela Jacksona na warszawskim koncercie!) za sprawą dość banalnej piosenki o lecie, a także coveru „Da da da” niemieckiej grupy Trio. U początków kariery mieli jednak przebój o wiele mniej banalny: „Klub wesołego szampana”. Jak ktoś nie kojarzy tytułu, z pewnością skojarzy absurdalny tekst: „A gdybym…
Chociaż w obozie Einstürzende Neubauten od dłuższego czasu panuje cisza, Blixa Bargeld bynajmniej nie próżnuje. Nie dalej jak w zeszłym roku zaśpiewał u boku Marca Almonda i Sashy Grey na pożegnalnym, dwupłytowym wydawnictwie pozostałości po Throbbing Gristle „Desertshore/The Final Report”, a jeszcze w 2011 roku pracował nad spektaklem „Ingiuria”. To właśnie przy tej okazji poznał włoskiego kompozytora, Teho Teardo. Podobnie…
Po niezbyt udanym „Abattoir Blues / The Lyre of Orpheus”, po dwupłytowej odskoczni w postaci Grindermana i niezbyt różniącym się od jego dokonań albumie Bad Seeds w międzyczasie, Cave wreszcie zdaje się wracać do wysokiej formy. Chociaż okoliczności mogły zapowiadać co innego – odejście Blixy Bargelda nie wyszło zespołowi na dobre, a przecież po „Dig!!! Lazarus Dig!!!” Bad Seeds opuścił…
Darkjazz to dość nieznany wynalazek, ale od paru lat zdobywa coraz szerszą popularność w pewnych undergroundowych kręgach. Za prekursorów tego łączącego darkwave’owe klimaty z ciepłymi, jazzowymi brzmieniami gatunku można chyba uznać Bohren & der Club of Gore – zwłaszcza ich krążki „Sunset Mission” i „Black Earth”. Do darkjazzu z pewnością będę na tym blogu wracał i wtedy sobie powiemy o Bohrenach,…
Ciemna noc, księżyc wysoko na niebie. Demoniczna kareta pędzi zapomnianą przez świat drogą, ciągnięta energicznie przez dwoje diabelskich koni. Gdyby nie spowijający całą sytuację mrok, zapewne można by było dostrzec w ich oczach odbicie najgłębszych piekielnych czeluści. Jednakże światło wygasającego powoli lampionu, trzymanego w jednej ręce przez niepozornego woźnicę, nie jest w stanie dotrzeć do ich łbów. Woźnica ślepo patrzy…