1984 można zaliczyć do kręgu najbardziej niedocenionych polskich zespołów w okolicy, choć przez lata zbudowali sobie grupę wiernych fanów. Mieli na to całkiem sporo, bo początki tego zimnofalowego projektu sięgają jeszcze 1985 roku. Piotr „Mizerny” Liszcz i Krzysztof „Bufet” Bara powołali zespół do życia już rok po orwellowskiej dacie. Orwell jest tu zresztą przywołany nie bez powodu: muzycy wyraźnie się nim…
płyty
Czym jest tytułowy neoizm? Najkrócej mówiąc parodystyczną, zmyśloną doktryną filozoficzną, w której tak naprawdę chodziło tylko o stworzenie nazwy kończącej się na „-izm”. W międzyczasie jednak przerodziła się w undergroundowy ruch artystyczny. Najwygodniej będzie powołać się na słowa węgierskiego artysty-performera, Istvana Kantora, który – choć większość życia spędził w służbie neoizmu – twierdzi, że wciąż nie wie, co to tak…
Określanie czegokolwiek mianem „postmodernistycznego” jest już od dawna passé – wypadałoby wymyślić jakiś nowy termin. Można na przykład powiedzieć, że żyjemy w epoce postmemenistycznej. W końcu brak rozeznania w internetowych głupotach prowadzi dziś do najbardziej oburzających faux pas, a popełnić je tym łatwiej, że ostatnio praktycznie wszystko nawiązuje do tzw. memów. Słowacy wymarzyli sobie most Chucka Norrisa, Polacy chcą, aby zamiast…
Jest taka fantastyczna amerykańska wytwórnia, nazywa się Tympanik Audio. Zrzesza wokół siebie szeroko pojętą scenę elektroniczną: od ambientu, przez IDM i power noise, aż po industrial i darkwave. Jej podopieczni będą zapewne powracali na tego bloga niejednokrotnie. Dziś powiemy sobie o jednym z przedstawicieli bardziej lekkostrawnej części ich katalogu, Autoclav 1.1. Pod tym stylizowanym na nazwę programu komputerowego pseudonimem kryje…
Formacja Nieżywych Schabuff: bardzo dziwny zespół, który zdobył wielką popularność w latach dziewięćdziesiątych (supportowali nawet Michaela Jacksona na warszawskim koncercie!) za sprawą dość banalnej piosenki o lecie, a także coveru „Da da da” niemieckiej grupy Trio. U początków kariery mieli jednak przebój o wiele mniej banalny: „Klub wesołego szampana”. Jak ktoś nie kojarzy tytułu, z pewnością skojarzy absurdalny tekst: „A gdybym…
Szwedzi mają talent do melodii w genach. Widać to po skrajnych przypadkach jak Abba, Roxette i Ace of Base. Ale również jak zerknie się w bardziej alternatywne rejony: Statemachine, Lowe, Covenant czy nawet The Knife (przynajmniej dopóki nie oszaleli z „Shaking the Habitual”). Do tej wyliczanki można by dodać chociażby Ashbury Heights, synthpopowy projekt Andersa Hagströma. Powołany do życia w 2005 roku…
Nazywanie „Engravings” debiutem byłoby trochę niesprawiedliwe. Już wydana w 2010 roku EP-ka „Dagger Paths” (w wersji CD wydłużona o dwa utwory – tym bliższa pełnowymiarowemu wydawnictwu) sporo namieszała w światku obserwatorów sceny nowoczesnej elektroniki i uczyniła Matthew Barnesa (tak naprawdę nazywa się dzierżący leśne miecze) tzw. „nadzieją”. Wystarczy przejrzeć sobie tabelkę na Wikipedii, żeby przekonać się, że debiutancki długograj tylko te…
Maynard James Keenan – człowiek, którego szczerze nienawidzę. Kluczowa postać w dwóch genialnych zespołach i mizernym projekcie solowym. Z Toolem ostatnią płytę wydał siedem lat temu. Z A Perfect Circle – dziewięć. Puscifer rzuca jakieś ochłapy regularnie co roku. To zakrawa na chory żart (notabene bardzo w stylu Keenana). Na szczęście przynajmniej A Perfect Circle się ruszyło i właśnie podwoiło…
Gary Numan – ten od „Cars” i „Are ‘Friends’ Electric?”, na którego powoływali się Marilyn Manson i Trent Reznor… W ten sposób to sobie mogą zaczynać jakieś mainstreamowe szmatławce, w których rzeczywiście pracują ludzie kojarzący Numana jedynie z „Cars”. Ja tu się staram trzymać jakiś poziom, więc doskonale wiem, że po „Cars” było jeszcze kilkanaście płyt, na ogół uważanych za…