Oczekiwania względem drugiego sezonu „True Detective” były wysokie. Po sukcesie pierwszego nie powinno to dziwić. Z opowiadań znajomych oraz reakcji w Internecie odniosłem wrażenie, że w opinii większości odbiorców oczekiwania te nie zostały spełnione. No cóż, pułapka drugiej płyty, drugiej książki, czy — jak widać na załączonym obrazku — drugiego sezonu. Prawdopodobnie książkowa struktura snutej opowieści nie podeszła większości ludzi….
Jak w zeszłym roku — oraz dekadę temu — postanowiłem sporządzić muzyczne podsumowanie roku. Nie śledzę specjalnie nowości muzycznych, więc rzadko kiedy słucham tylu rzeczy z danego roku, by zrobić z nich Top 10, nawet gdybym chciał wszystko wykorzystać. Najczęściej w swoim tempie docieram do różnych płyt, czasami dość starych. Czasami nie. Tak też było w roku pańskim 2015. Innymi…
Lata osiemdziesiąte przyniosły wiele filmów, które przez potomnych traktowane są jako reprezentatywne dla tej epoki. Przesadnie kolorowe i trochę kiczowate — czasami dopiero z perspektywy czasu, czasami nie — ale zawsze traktowane są z pewną dozą przymrużenia oka. Jest w tej grupie jeden wyjątek. Pomimo iż zrobiony całkiem serio, to nie popadł w pompę i późniejszą śmieszność. (Proszę nie ufać…
Od dłuższego czasu gromadzę różne wersje muzyki z „Dooma”. Zaczęło się trochę przypadkowo, od tej oryginalnej, którą na potrzeby gry skomponował i wyprodukował Bobby Prince. Po latach poszukiwań oraz dziesiątkach googlowań znalazłem coś, co najprawdopodobniej jest oryginalnymi MIDI skonwertowanymi na mp3 (będę wiedział na pewno, jeżeli kiedykolwiek dorwę „Doom Music” z 1997 roku). Ale nie ma tego złego — przy…
Minęło wiele lat od momentu, kiedy sporządzałem swoje ostatnie podsumowanie muzyczne. Nie jestem zawodowym dziennikarzem muzycznym, a bardziej poszukiwaczem na własną rękę, więc nie zawsze mogę zaprezentować top 10, który składałby się z wydawnictw tylko i wyłącznie z danego roku; muzyka tak nie działa w moim przypadku. Tak też będzie i tym razem. Zacznę jednak od 2014 roku. Coś tam…
„One of the most evil, hellish soundtracks ever. It’s like being inside a psychopath’s head while being in hell at the same time.” „Jeden z najbardziej złowrogich, piekielnych soundtracków, jakie kiedykolwiek powstały. To jak być w głowie psychopaty, będąc jednocześnie w Piekle.” (komentarz SinisterSkip na YouTubie) Kiedy w 1996 roku Trent Reznor — jak wiecie, lider i frontman Nine Inch…
Makeup And Vanity Set odkryłem przypadkiem, podczas eksploracji szerokich zasobów Bandcampu. Zaczęło się od „88:88”, scieżki dźwiękowej do filmu krótkometrażowego pod takim samym tytułem (zabawny fakt: film trwa jakieś 14 minut, a album — 42 minuty), ale wkrótce odkryłem „Charles Park III” i bohatera wieczoru, „Never Let Go”. Ale, jak mawia w swych programach Bogusław Wołoszański, nie uprzedzajmy faktów. Zacznijmy…
Jednym z moich ulubionych pisarzy jest Cormac McCarthy. Po przeczytaniu epickiej opowieści pt. „Suttree” zacząłem googlować, czy przypadkiem nie ma w planach adaptacji filmowej. Nie wiem, coś w tej opowieści przemawiało za obrazem. Naturalnie, nie byłoby to łatwe podejście — dużo trzeba by wyciąć — ale potencjał niewątpliwie był. Dość szybko okazało się, że przeniesienia na srebrny ekran raczej nikt…
W 2009 roku, uzbrojony w Shazam, zacząłem słuchać krakowskiego, nieistniejącego już niestety Radia Alfa. Moim celem było zidentyfikowanie piosenki, którą od lat grali w tej stacji, ale której nikt ze znajomych nie potrafił nazwać z tytułu ni wykonawcy. Po kilku tygodniach udało się, ale plon był znacznie obfitszy. Rozpoznawałem bowiem wszystkie piosenki, które wpadały mi w ucho. Jedną z nich…